Het is weer zo ver, we gaan weer naar de Daytona Bike Week. Voor de zoveelste keer, en het verveeld nog steeds niet. Deze keer gaan we met Sander en Cindy, inmiddels getransformeerd van vage kennissen tot goede vrienden.
Eigenlijk zouden ze vorige keer al mee gaan,
maar deze keer is het dan voor het eggie.
De voorbesprekingen vonden plaats in hartje
winter zoals op de foto te zien is. Ook wordt
Cindy op de hoogte gebracht dat zo af en toe in Florida een lokale bezoeker aan de bel kan hangen. Daar schrikt ze wel een beetje van, maar dat weerhoudt niemand ervan om toch maar te gaan.
Ook deze keer kiezen we weer voor van der Valk A4, al is het waarschijnlijk de laatste
keer. De firma vdV heeft namelijk in al haar wijsheid besloten om het gratis parkeren
iets minder aantrekkelijk te maken. Nou, iets minder, het is nog steeds gratis, alleen
de kamers zijn zo'n 40 tot 50 % duurder. Een zogenaamde win-
Maar goed, wij hebben nog voor 1 Januari besproken, en parkeren dus echt gratis en reizen daarom Donderdag
1 Maart af naar Schiphol om lekker relaxed, onder het genot van een hapje en een
sapje, aan onze zoveelste en Sander en Cindy's eerste Florida-
Regen is onze begeleider naar Schiphol, maar een heerlijke maaltijd en een lekker biertje doen dat allemaal vergeten. En de suitekamer is ook niet verkeerd. De vakantie is begonnen !
De volgende morgen, het is 2 Maart, reizen we met de bus van half zeven af naar onze nationale, waar we na de incheckperikelen traditioneel een stevig ontbijt nemen bij café Amsterdam, wat voor een enkeling onder ons nog niet meevalt, zo'n bezoek aan nultwintig.
Over drankinkoop hoeven we ons deze keer geen zorgen te maken, dat kan en mag niet meer dank zij een stel idioten die de wereld van het vliegen totaal verziekt hebben. Dus wordt er alleen tabak gesmokkeld.
Al is dat ook al bijna een halsmisdaad.
We gaan voor 9 en een half uur gebruik maken van de DL39 naar Atlanta, en behoudens een beetje turbulentie, wat niet door iedereen gewaardeerd word, verloopt de vlucht voorspoedig. Zo mogelijk nog voorspoediger, en zelfs zeer vrolijk, verloopt de controle door de Immigration Services. Die zijn zeer goed geluimd en van de 2 uur layover die we hebben schieten er nog ruim anderhalf over zodat we even lekker naar buiten glippen om de benen te strekken en de nicotinestand bij te werken.
Sander wordt helemaal lyrisch van al het rollend materieel wat voorbij schiet en zal dat 10 dagen blijven.
We hebben nog een uurtje te gaan met de DL784 en landen dan in Orlando waar we de koffers verzamelen en de Chevrolet Trailblazer afhalen bij Avis,die tegenwoordig ook al in de parkeergarage tegenover de terminal zit.
Via de 417 tolweg (kosten 2007 $2,50) rijden we naar Indian Creek (voor de kenners; achter Formosa Gardens Shopping Centre) om onze villa op te zoeken. Die ziet er niet verkeerd uit, met z'n zwembad, game room en hot tub. We dumpen onze bagage en vertrekken naar de Publix supermarkt iets verderop waar we de eerste boodschappen en spiritualiën inslaan en nemen "thuis" nog een paar consumpties om er dan achter te komen dat we inmiddels 24 uur op de been zijn. Bedtijd dus !
De plannen voor de Zaterdag, 3 Maart, waren om naar Gainesville (zo'n dikke 200 KM verderop) te reizen, om aldaar de kwalificaties van de All Harley Drag Races te bezoeken, maar de weersvoorspellingen dwingen ons tot andere plannen. Er is kans op regen en dus geen kans op dragraces. De lokale weerboeren zijn een stuk betrouwbaarder dan onze KNMI, want ze krijgen gelijk. Ons alternatief was een eerste bezoek aan Daytona, en dat wordt vergezelt door een paar fikse plensbuien waar ze zelfs bij ons thuis nog U tegen zeggen.
Ondanks dat wordt het toch nog een vruchtbare dag. Sander vindt zijn hard to get
uitlaten en ondergetekende een aantal spullen voor de Mexicaanse politie Harley,
waarvan gedacht werd dat het nog een hele zoektocht zou worden. En de eerste van
een serie T-
De wachttijd is daar een uur, dus wordt het take out. En dat duurt ook nog al even, maar het smaakt er niet minder om. Het is zelfs super lekker, schoentjes uit en fijn aan je "eigen" keukentafel.
Cindy vindt het zelfs zo lekker dat ze meer eet dan dat ze ooit gedaan heeft en rolt letterlijk van tafel.
Na de copieuze maaltijd gaan we voor het eerst in de Hot Tub en dat is echt super. Wat een relax om je moeie botjes even bij 104 graadjes Fahrenheit (40 Celsius) te laten weken. We nemen aansluitend nog wat hartversterkertjes en gaan weer veel te laat naar bed om morgen alsnog naar Gainesville af te reizen voor de dragraces.
Maar daarover lees je in het volgende verslag meer.
